trzy dni szczęścia..

Opuszczam dłonie

Zanurzam we wspomnienia

Z minionych lat.

Był dzień szczęśliwy

Były dwa..

Trzy…

Tylko trzy?

Dni szczęścia

Pamiętam te oczy szare

Wnikliwe, jego nie moje

Pamiętam usta karminowe

Nos, włosy…

Dni szczęścia

Tylko trzy.

Pamiętam ten cichy szept

Ust karminowych

Pamiętam krzyk rozdzierający ciszę

Pamiętam

Wszystko pamiętam

Dni szczęścia

Tylko trzy

I nic poza tym

Nic?

Jest tylu ludzi szczęśliwych

Co mają piękne dni

Ja też mam

Niewiele

Tylko trzy…

Dni szczęścia…

odszedł ktoś

Nie myślałem, że tak się stanie

Że ta jedyna na którą liczyłem

Którą kochałem – mnie opuści

Cóż, tak się stało, niestety...

Trudno żyć, gdy serce w ruinie

Gdy tuman pyłu – smutku je omiata

Lecz trzeba!

Nie można kpić ze świata

Trzeba żyć… lecz jak?

Gdy nikt nie pociesza…

Gdy opuścił najdroższy przyjaciel

Odszedł ktoś, komu się ufało

i kochało

Naprawdę kochało

Pytam!

Nikt nie odpowiada

Biada Ci przyjacielu

Biada.

Do oślepienia

Wiem, nie chciałaś

Być zwykłą plamą

Wiedź, że nie byłaś

Zajmowałaś tron w moich myślach

Lecz nie ceniłaś jego!

Chciałaś bym dostrzegał

Kobiece uroki

Wiedziałaś, że nie mam jak

I dlatego odeszłaś

Tylko dlatego rzuciłaś

Odpowiedź czy tak?

I chodź obok Ciebie

Przejdę obojętnie

Wiedź, że zwykłą plamą

Nie będziesz!!!

Oślepienie

Oczy Twoje już widzę coraz słabiej

Słońce zamieniają w Księżyc

Nie chcę być w twoich oczach

Zwykłą martwą plamą

Jedynie po głosie rozpoznawaną

- cóż z tego, że nie chcesz

Stało się, być musi

- jakiż szatan niebiosa podkusił,

Żeby na Ciebie spuścić winę moją

- nie moja jedyna dziewczyno

To nie szatańska sprawka

To wina moja i nikogo więcej

Wierz mi, że teraz kocham Cię

Bardziej, goręcej

- nie chcę być w twoich oczach

Zwykłą martwą plamą…

- kocham Cię

- … jedynie po głosie rozpoznawaną…

Ciebie mi brak jest

Nie wiem czemu

Lecz za Tobą się oglądam

Choć wiem, że Cię

Nie spotkam

To jednak chcę spotkać

Trudno, nie zobaczę

Muszę się z losem pogodzić

Bywa tak, że czasem

Chandra człowieka nachodzi

I różne myśli plączą się po głowie

Czy Cię kiedyś zobaczę – nie wiem...

Staram się odgonić

to okropne uczucie, co mnie opętało

Lecz nie potrafię

Siły mi nie staje

Więc, siedzę w tej ciemności myśli

Chandrze się oddaję

I Ciebie mi brak jest

Ciebie mi nie staje!

Zima

Już koniec stycznia, a spadł pierwszy śnieg,

Wszystko co szare nagle zbielało

Poweselało i wypiękniało

Szarym drzewom bieleją korony

A one dumnie strzelają w górę

I nam, małym ludziom już nie ślą pokłonów

Czy zapomniały o zwyczajnych ludziach?

Zmieszały razem śmiech i płakanie?

Lecz jakie będą, gdy zima przeminie?

Co wtedy z nami ludźmi się stanie?

Bez Ciebie

Nie wiem jak zapomnieć o tych

Zrozpaczonych Twoich oczach,

Co płakały i mówiły „dobrze wiem”.

Nie wiem jak to wytłumaczyć

Proszę powiedź czemu płaczesz

Czemu płaczesz nie rozumiem

Chociaż wiem...

Miłość się skończyła nasza

Dobrze wiem – tak już jest!

Przecież sama mi mówiłaś,

że się miłość Ci znudziła,

że nikogo już nie kochasz...

nawet mnie

Teraz stoisz sama, płaczesz,

jak to jest?

Kochaj mnie… proszę kochaj mnie.

Tylko mnie… nikogo więcej nie.

Kochaj mnie… zawsze, ciągle mnie.

Tylko mnie… nikogo więcej nie.

To serce każe twe...

I nie będę mówić o tym

Chociaż wciąż: moim bądź.

Nie wiem, co się tak zmieniło

Kiedyś bardzo dobrze było

Dziś inaczej jest niestety, inny czas

Czy to świat się nagle zmienił

Czy też ja?

Nie wiem sam.

Kochaj mnie…

Do Apolla

W mgłę odziany i jakże daleki

Kołysze wzrokiem biedną dziewczynę

Niby postrzega, a nie widzi wcale

Potem milczeniem odsłania ciszę

Śle pocałunek, spojrzenie miłości

Czułym odruchem obejmuje ramię

I patrzy w oczy

Długo, bardzo długo…

Nienawiść, smutek – odruchy miłości

Śmiechu, płakania, gniewu i radości!

Znowu przeszedłeś całkiem obojętnie

Znowu spojrzałeś czule… w inne oczy…

Dlaczego ciągle do niej?

Dlaczego ciągle przeze mnie

Do niej kroczysz?

Maleńki

Maleńki

Nie płacz proszę

Noc już idzie

Rączkę połóż pod główkę

I śnij i marz.

Wiele snów przejdzie przez twoja główkę

Lecz śpij, spij już malutki

Trzeba spać.

Więc śpij, śpij maleńki

Maleńki trzeba spać

Nie płacz proszę

Wejdź w sen i marz…

Skonać

Oko czułe na cudze spojrzenie

Myśl przelotna, obłokiem gna

Chciałabym dotrzeć do końca dnia

Chciałabym ciebie  uchwycić w ramiona

 I w rozkoszy utopić łez ślad… skonać.

Gitara

Byłeś, grałeś, istniałeś

Dziś pustka, ciemność, opętanie

Graj!

Grasz jak zawsze

Dźwięczą struny gitary Twojej

Brak mi Ciebie

Brak mi twojego grania

Które dawało mi światło,

Miłość

Natchnienie.

Graj!

Grasz jak zawsze

Dźwięczą struny gitary Twojej!

Nie odchodź

Dlaczego echo nocy Ciebie mi zabiera?

Czemu ramiona z radości otwiera?

Proszę nie odchodź, przynajmniej teraz. 

Ja wiem, że gdzieś indziej

Jest inna, piękniejsza

Lecz proszę zostań… 

Choćby w moich wierszach.

Wyrwana z marzeń

Znów marzyłam o tym, że

jesteś tu, kochasz mnie

nie opuszczasz tamtych miejsc

i poświęcasz mi myśli swe

Wymyśliłam sobie świat

Gdzieś wśród drzew stałam ja

a obok mnie stałeś ty!

W noc gwiaździstą szumiał wiatr,

śpiewał czas

i śpiewał, nietrwały czas…

Teraz z marzeń nie ma nic

wyrwali mnie i każą żyć

normalnie tak jak każdy z nich

lecz gdzie Ty?

Nie ma Ciebie

poszedłeś już

minął czas gdy byłeś tu

już odszedłeś, nie ma Cię

i przeszedł bez marzeń dzień

Źle bez Ciebie czuję się

smutny czas,

marzeń brak

i czasu dla marzeń brak.